شفتهآ يآ نوآف صدفـہ بعد مآ غآبت عني سنين
عند قسم آلمختبر وسط مشفى آلجآمعـہ
جيتهآ ثم قلت ممڪن في سؤآلي تسمحين
نآظرت فيني بدهشة نظرة متوآضعـہ
قآلت أنت تحسبني من بنآت صآيعين
تحسبني في زمآني عن طريقي ضآيعـہ
قلت أنآ مآ رآح آطول ڪل آبوهآ ڪلمتين
وأبعدت عني شويـہ ثم جتني رآجعـہ
قآلت أسآل وآضح أنڪ من رجآل طيبين
بس هرجڪ يآ لسنآفي كآن وشهو دآفعـہ !
قلت أنآ حبيت وحدهـہ يوم كنآ صغيرين
ومن ثمآن إسنين رآحت للموآصل قآطعـہ
عقبهآ مآ ذقت نوم يهتني به آلنآيمين
سآهر في طول ليلي لين شمسي طآلعـہ
آذڪر أنـہ فيـہ حبـہ فوق ثغرهـہ من يمين
وآذكر أنـہ لآ جرينآ ڪآن شعرهـہ تآبعـہ
وآذڪر أنـہ عآشق فآلورد آليآسمين
صآر قلبي بآلورود آللي عشقهآ زآرعـہ
طآبع أسمـهـآ بقلبي فيـہ سين وفيـہ عين
وفيـہ ألف وفيـہ دآل وسط قلبي طآبعه
قآطعتني بقولهآ سبحآن رب آلعآلمين
ڪررتهآ مره ومرتين ورآبعـہ
قلت وشفيڪ وشبلآڪ يآ بنيـہ ترجفين
ليش عينڪ يآبنيـہ من ڪلآمي دآمعـہ
قآلت آلموقف وقلبي وآلمحبة وآلحنين
ڪيف أشوفك بعد مآ كنت عنك قآنعـہ
قلت أنآ بسألڪ أن ڪأنك أنتي تذڪرين
عن موآثيق ثمنهآ من حيآتي دآفعـہ
قآلت ظروف آلزمآن مآ تطيع آلعآشقين
بيعوني غصب حبڪ لو هو مآني بآيعـہ
أنآ في دنيآي حآلي ڪنهآ حآل آلسجين
حتى لو فڪوآ سرآجـہ فية شي مآنعـہ
زوجوني غصب وآحد وحرموني حآجتين
آلسعآدة في زمآني وآلحيآة آلرآئعـہ
وآلحين أنآ آأم لثلآثـہ عندي ريم ويآسمين
وآلولد أسمـہ على آسمك وآلمشآعر جآئعـہ
[ ص4 ه1 ]
رآق لي :غمض: ‘